In de rubriek… KEN ELKAAR KENNEN komt vandaag Sander Jansen aan het woord.
Ik ben geboren in het ziekenhuis in Alphen aan den Rijn op 18 februari 1992 en mocht daarna gelijk naar huis in Koudekerk aan den Rijn waar ik op dit moment nog steeds woon.
Ik ben niet getrouwd, en heb ook geen kinderen. (en geen zorgen).
Wat ik het liefste eet, uhm…. Ik denk toch de lekkere Hollandse pot, maar zo nu en dan een buitenlands gerecht gaat er ook wel in. Ik lust bijna alles dus dat maakt het best makkelijk.
Ik rij op ‘t moment al zo’n 4,5 jaar voor Arriva https://www.youtube.com/watch?v=UYB91UMXbl8 op de bus, met 2 type bussen. De VDL Citea, en de Volvo 8900. Ik vervoer over het algemeen personen. Maar als die een hond meeneemt, is die uiteraard ook welkom
Wat ik nog weleens zou willen doen…. Uhm… Mijn doel is om nog eens een keertje een bus van 25 meter te rijden. Zelf rijd ik met een maximale lengte van 15 meter.
Wat ik moeilijk vind / vond .. Lastige vraag. Ik denk, dat ik het heel moeilijk vind om dingen te accepteren die je niet kunt veranderen.
Hoe ik tot het geloof kwam.. Ik ben zelf niet gelovig opgevoed. Dus voor mij was alles nieuw, toen ik opeens werd uitgenodigd op een camping, waar mijn ouders (nog steeds) een seizoen plek hebben om eens te kijken in de ‘witte tent’ een animatie gebeuren, voor de jongeren met een christelijke achtergrond. Ik wilde er niks van weten. Ik vond het geloof maar ‘raar’. En ja.. Wat wist ik er nou van. Maar na het eerste gesprek, werd ik heel nieuwsgierig naar meer. En ik ging er iedere dag naar toe om steeds meer te leren over God. Een stap in mijn leven die ik heb gemaakt, waar ik geen moment spijt van heb gehad. Wat de Here Jezus voor mij betekend. Hij is mijn redder. In Hem vind ik de rust als het even te veel wordt. Dan bid ik, en voel ik direct een rust over mij heen komen.
Ik luister eigenlijk geen / nauwelijks muziek. Ik heb geen favoriete gospel zanger.
Wat ik nog kwijt wil in een paar zinnen….
Houd van elkaar, zeker in deze tijd hebben wij elkaar nodig. Bid tot de Heere, wees Hem dankbaar dat we nog steeds gezond blijven. En voor de zieke zal ik iedere dag blijven bidden. Ik hoor vaak de ellende met het virus is een straf van God. Ik ben het er niet mee eens. Ik zie het hooguit als een waarschuwing. Als ik naar mezelf kijk, dan verdien ik iets veel ergers. De zonde die ik bega, klein / groot… Ik verdien Gods oneindige liefde niet. Ik bid tot de Heere voor vergeving, en probeer me steeds meer bewust te worden van mijn fouten…
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn om een reactie te geven.