RUSTEN OM THUIS TE KOMEN

Wat is het mooi om elke keer weer berichten te horen, te zien, te lezen over de ‘strijders’ die op veel plaatsen in ons land naar de chauffeurs gaan om het evangelie door te geven en Gods liefde te delen met mensen, die vanuit heel Europa naar ons land zijn gekomen met hun vrachtwagen en die dagen stilstaan. Zij hebben rust in het weekend om daarna (hopelijk) weer aan het werk en op weg te kunnen gaan. En zeker vroeger of later weer naar huis.

Die rustmomenten zijn heel kostbaar voor elke chauffeur. Soms mopperen we op de rijtijdenwet en op de precieze naleving en controle daarvan, zeker als je net tijd tekort komt om thuis of bij de klant aan te komen. Maar in wezen weten we: zonder goede rust geen goede rit.

Die rustmomenten, zeker in het weekend, zijn goud waard, want het kunnen zeer goede contactmomenten zijn om het evangelie te delen. Natuurlijk moet je goed opletten of je iemand niet in zijn slaap of met andere bezigheden stoort, dat is logisch en verstandig. Maar zeker in het weekend, zaterdag dan wel zondag is er vaak tijd en ruimte genoeg voor een goede ontmoeting.

Nu is het helemaal niet vanzelfsprekend, dat je op de zondag zomaar vrij kunt zijn. Steeds meer bedrijven werken 24/7 en er wordt dan verwacht dat het transport daarbij aansluit.

De bijbel leert ons de waarde van de wekelijkse rustdag. In de kerken sluiten wij daarop aan met de viering van de zondag. In Israël kent men de sabbat. Het gaat me hier niet zozeer om de keuze van welke dag, het gaat me er wel om waar die oproep om een rustdag te houden nou toch vandaan komt.

In het begin van de bijbel lezen we over de schepping. Een prachtig beeld krijgen we mee met welke nauwkeurigheid en zorg de HERE God hemel en aarde geschapen heeft. Toen Hij zes dagen bezig was geweest en alles tot aan de mens toe geschapen had, toen rustte God op de zevende dag.

Ook de HERE God had en heeft klaarblijkelijk rust nodig. Het is goed om dat op je in te laten werken: God heeft zelf rust nodig.

Hij roept ons op om ook die rust in acht te nemen, die Hijzelf ook genomen heeft en nog steeds neemt. Hij roept ons op aan te sluiten bij zijn rust in de wekelijkse rustdag.

Nu is er iets bijzonders aan de hand met het woord ‘rusten’ in de bijbel.

Aan de ene kant gaat het over uitrusten van je werk: weer op adem komen om verantwoord verder te gaan. Dat kennen we, want daarom mogen we niet zomaar eindeloos doorrijden. Of we dat nu fijn vinden of niet: rust is voorgeschreven.

Er is echter nog een andere betekenis van het woord ‘rusten’. Dat heeft te maken met wonen en thuiskomen. Die betekenis leert ons, dat onderweg rusten noodzakelijk is om aan het eind van de rit goed en wel thuis te komen. Hoeveel voorbeelden kennen we niet van mensen die altijd maar doorjakkeren om op tijd thuis te zijn, maar onderweg stranden en thuis pas veel later of soms helemaal niet meer bereiken.

De ontmoetingen in de weekenden langs veel snelwegen in ons land betreffen vaak chauffeurs, die lange tijd niet thuis komen. Het is dan heel fijn om even een soort huiselijke aandacht te krijgen in ons land, dat voor hen een vreemd land is.

Hopelijk kunnen zij toch weer op weg naar huis en veilig thuiskomen.

Zo is het in elk mensenleven. God rustte op de zevende dag om alle tijd voor ons te nemen. Wij mogen daarom ook alle tijd nemen voor Hem en voor elkaar om nu als kind bij Hem aan huis te zijn en om toegerust eenmaal veilig bij Hem Thuis te komen.

Jezus zei: Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven (Mattheus 11:28).

De rust in Christus is van belang voor de ziel. Opvallend is wel, dat dit woord rust wat de Here gebruikt een speciaal woord is voor rust, die de akker nodig heeft om weer op krachten te komen. En wat voor een akker geldt, geldt voor ieder schepsel, geldt voor ieder mens. Hierbij zien we, dat bij de Here alles bijeen komt: het eeuwige heil en de tijdelijke zorg voor het Zijne.

Zowel het een als het ander is van eeuwigheidsbelang.

Frans Borsje