Herkennen van ‘meebewegen in Zijn flow’ (Prediker 3 vers 1-15)

Korte introductie van Ds I. Postma

Vanaf de buitenkant gezien zit het sturen al langer in m’n systeem dan voorganger zijn… Zodra ik kon lopen zat ik al op een traptrekker😉. Dieper gekeken ligt het anders, m’n opa*, die in zijn leven chauffeur was en later werkte als rijinstructeur en examinator op de vrachtwagen, die vroeg bij iedere verjaardag weer of ik toch niet dominee wilde worden haha. Ja, daar lachte ik en de andere kleinkinderen toen wel om. Chauffeur, brandweerman etc., dat waren toch wel meer de beroepen waar ik voor zou gaan.

Ook toen ik op het VWO in Drachten zat, was er voor mij maar 1 mogelijk beroep: Chauffeur. Als tiener zat ik nagenoeg iedere vakantie op de vrachtwagen, mee met  ooms, overbuurman, of wie ook maar reed. Zonder meer de mooiste weken uit m’n tienertijd.

Maar ja, het kan verkeren. In m’n tienertijd kwam ik door een bijbelstudiegroep op de middelbare  school tot persoonlijk geloof. Al snel werd ik gevraagd of ik ook bijbelstudies wilde geven. Die hielden we in de pauzes op de middelbare school. Uiteindelijk wilde ik toch transport en logistiek management gaan studeren. ‘Met bijbels naar Afrika rijden’ was destijds mijn droom om een en ander te combineren. Ik was me bewust van Gods leiding en toen ik tegen mijn verwachting in nipt zakte voor m’n eindexamen wist ik dat ik wat anders moest gaan studeren. Dat werd een bijbelschool, gericht op zending. Echter in dat jaar kwam de ‘kriebel’ om juist ook binnen de gevestigde kerk, in mijn geval de Gereformeerde kerk, nu onder vlag van de PKN, werkzaam te kunnen zijn. Om aan die kriebel gehoor te kunnen geven stapte ik na een jaar over naar de universiteit Utrecht om Theologie te studeren. En zo werd ik na deze studie bevestigd als predikant te Dwingeloo.

Overigens mocht ik m’n afstudeerscriptie wel voorbereiden en deels schrijven in Afrika.

Ondertussen was ik geen kilometer tekort gekomen. 3 dagen na bericht van zakken voor het examen, ik was net 18 jaar, kreeg ik een baan als taxichauffeur. Dat heb ik vervolgens een jaar of 6 naast m’n studie altijd met groot plezier mogen doen in diverse plekken in het land. Wat een mooie gesprekken en ontmoetingen gehad in die jaren!

Tijdens het voorganger zijn, eerst in Dwingeloo, later in Genemuiden, ging echter die andere ‘kriebel’ van ook willen rijden op de vrachtwagen niet voorbij. Die bleef. Omdat ook m’n broer en vader chauffeur zijn was het nooit ver weg. Zo kwam het dat ik een paar jaar geleden besloot dan eindelijk m’n C en E rijbewijzen en code 95 te halen. Zwaar genieten was dat. Meteen ook het ondernemersdiploma voor eurovergunning erachteraan gedaan. Meteen na het behalen van C reed ik 1 dag in de week op de bakwagen bij Verhoek, hier gevestigd in Genemuiden. Na behalen E kon het grote werk beginnen. Nog steeds naast m’n werk als predikant. Na korte tijd besloot ik het werk ook als zzp’er te gaan doen. Dat doe ik tot op dit moment bij de firma Postuma in IJsselmuiden. Vooral nachtritten met groente door Nederland en België.

In de nacht kon en kan ik heerlijk podcasts / preken etc. luisteren waar ik overdag tijdens m’n werk niet voor zou gaan zitten. Niet zelden heb ik een bijrijder mee, dan kom je op een ontspannen manier tot allerlei gesprekken.

Als chauffeur reis je op een bijzondere manier door het leven. Je komt vele kanten ervan tegen, op de weg, maar zeker ook in het contact met klanten. In het verkeer vind je niet zelden een weerslag van hoe en wie iemand is.

Het verkeer is een prachtige spiegel voor jezelf. Zeker in de vrachtwagen viel mij op dat veel van hoe het in het verkeer loopt afhangt van hoe rustig of gehaast ik zelf ben. Als je rustig en gefocust bent, kan je veel sturen, kan je de truck meestal wel door laten rollen. Maar op het moment dat je vooral met jezelf bezig bent en gehaast… dan lijken velen opeens tegen te werken of het niet te begrijpen.
Als dat weer eens gebeurd, zie ik dat ook als een signaal van Gods Geest door de omgeving heen, Imko… rustig jongen. Mééwerken met de golven van het verkeer met al je tonnen gewicht dat werkt vele malen beter en is lichter dan forceren. Dan zelf alles willen bepalen.

Zo mogen we in het dagelijks leven ook leren wat het is om te leven door de Geest. Dat is vooral mééwerken met Zijn bewegen. Ja, daar heb ik mijn eigen gedachten en wensen niet zelden bij. Mag voor mij wel wat sneller, wat volmaakter, wat duidelijker, wat… Noem maar op. Maar Gods weg gaan, Zijn zegen uitleven is vooral meebewegen. En daarom ook telkens beter leren herkennen waar het op aan komt. Herkennen van ‘meebewegen in Zijn flow’ en ook natuurlijk de correctie als je het tegenovergestelde ervaart. Als chauffeur kan het verkeer zo een heilzame leermeester zijn.

In de dagen dat ik dit schrijf, neem ik afscheid van de gemeente in Genemuiden en bereiden we ons voor op eerstvolgende stap, vertrek naar Kroatië… en uitzien wat er daar op onze weg komt.

* Vast hebben een aantal oudere collega’s bij hem gelest: Hendrik Laanstra, docent/instructeur in het toenmalige chauffeursopleidingscentrum  en internaat ‘de Eekhoorn’ te Lunteren.

Ik wens en bid jullie allen Gods licht toe op al jullie wegen.

Ds. Imko Postma