Elk najaar verschijnen ze weer in het straatbeeld: de bladblazers. De gemeentelijke plantsoenendienst stuurt haar mensen er weer op uit en met veel lawaai wordt het afgevallen blad op hopen geblazen. Daarna verschijnt een ietwat vreemd uitgevallen voertuig met grote borstels aan de voorkant, die al die hopen blad bij elkaar veegt en opzuigt.
Dat was het dan. Alle pracht van de herfst, alle mooie kleuren, zijn opgezogen in een donkere tank om te verworden tot compost.
Dikwijls heb ik het fenomeen waargenomen en elk jaar fascineert het weer. De door onze Schepper bedachte herfstkleuren geven vreugde en laten iets van Hem zien.
Als dan ook de zon nog haar stralen over het bladerdek laat glijden, is het helemaal een decoratie van een orde waar geen papieren slinger tegen op kan.
Een tijdje geleden alweer sprak ik iemand die opperde, dat er weer mensen nodig zijn die in onze christelijke denominatie als bladblazer willen functioneren.
Hiermee bedoelde hij dat er weer mensen nodig zijn, die niet met de stroom mee sukkelen, maar het lef hebben om tegen de algemeen heersende ‘christelijke’ opvattingen en ingeroeste gewoonten in te roeien. Niet alleen met mooie woorden, maar ook met krachtige daden.
Moest ik even over nadenken…
Afgezien van wat rimpelingen zo links en rechts loopt het toch helemaal niet zo slecht?
We hebben onze eigen politieke partijen, vakbonden, boekwinkels, campings, scholen, kranten, ziektekostenverzekering, ontelbare kerken in alle soorten en maten, een commercieel radiostation, een commercieel televisiestation en een omroep in het publieke bestel. Ja, wat niet eigenlijk? Alles gesierd met een hele grote C(hristelijk), E(vangelisch), G(ereformeerd) of R(eformatorisch)!
We kunnen zo onze christelijke heilstaat op deze aarde beginnen. Mogelijk kan de Heere Jezus zo instappen als Hij terugkomt. Op dit moment ontbreekt het ons (nog) aan een eigen stukje grond.
OK, er zijn hier en daar wat rimpelingen, maar die nemen we voor lief. En ondanks dat sommige van die rimpelingen niet echt christelijk zijn, accepteren we ze toch maar, want ruzie in de tent is ook niet alles.
Och ja, dat sommige christenen van die rimpelingen soms schandalig misbruik maken is jammer, maar daar zijn we inmiddels wel aan gewend. En, bay de way, we zijn toch allemaal zondige mensen nietwaar? Veelkleurig, net als de herfstblaadjes.
In onze samenkomsten en zondagse diensten horen we wat we graag willen horen, zo niet, dan zoeken we een ander filiaal. In onderlinge gesprekken bevestigen we elkaar in wat we al wisten en als dat niet meer lukt, breken we ook met de gespreksgroep.
Ondertussen babbelen we maar wat door. Discussies die veelal de kern van het Evangelie niet raken. Generaliseer ik? Oordeel ik? Dat is niet de bedoeling. Kijkt u zelf eens op de christelijke internet fora. Als iemand de Bijbel opendoet en aan de hand daarvan wijst op onder christenen voorkomende on-Bijbelse praktijken, is een veel voorkomende reactie: ja maar, ik denk, ik vind, ik voel, je doet maar, ik doe het anders. Veelal worden dan vroom klinkende argumenten zonder Bijbelse onderbouwing de wereld in geslingerd.
Dat terwijl de persoon, die terug wil naar Gods Woord, alleen maar aanhaalt, verwijst. Die persoon wil alleen maar bladblazen, de boel weer wat opschudden. Mensen, vanuit Bijbels perspectief, weer laten nadenken. Een stukje bewustwording op gang brengen. Spiegelen.
We staan bijna weer op de drempel van een nieuw jaar. Traditiegetrouw wordt in veel kerken op oudejaarsavond de zo genoemde oudejaars-psalm 90 gelezen. Een Psalm waaruit de totale afhankelijkheid van mensen aan hun Schepper wordt beleden.
Zouden wij voor Hem, onze Redder, niet door het vuur gaan? Niet heel dicht bij Zijn Woord willen leven? Ons laten onderwijzen? Een nieuw jaar ligt voor ons…
Hopelijk ook deze winter, het komende voorjaar en in de zomer weer veel bladblazers op de (digitale) weg.
Waarom? Om dicht bij Hem te leven, samen met al die andere broeders en zusters. Om samen het Woord van God open te doen en ons serieus af te vragen wat Hij van ons vraagt. Dat vraagt moed en opoffering en is niet altijd gemakkelijk. Vooraan staan in de strijd kan ons veel kosten!
Bent u, ben ik bereid blad te blazen?
Zijn wij bereid om eenmaal ingenomen en bovenal, vertrouwde en veilige standpunten los te laten, omdat we in de Bijbel woorden vonden, die hiervoor onvoldoende basis bieden? Woorden die onze dagelijkse praktijken aan het wankelen brengen?
Het is bijna december, traditioneel de maand van de goede voornemens. Is voor het komende jaar bladblazen een voornemen?
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn om een reactie te geven.