Goede morgen
Ik heb afgelopen tijd het evangelisatie werk onder chauffeurs weer opgepakt  .Als ik pauze heb . Ik ben ook een straat evangelist  en weet uit ervaring dat je je eigen stijl moet ontwikkelen ,Als ik de straat op ga zeg ik vaak als ik de mensen een traktaat geef “Er is een heilige God die van u houdt” ,Als ik een traktaat geef aan een Nederlandse chauffeur zeg ik vaak” Er is een collega die iets moois heeft meegemaakt en daar schrijft hij over “,Bij buitenlandse chauffeurs vraag ik vaak of ze uit het land komen dat op de auto staat en dan geef ik ze een traktaat in hun taal . Hebt u nog tips welke andere beginzin ik zou kunnen gebruiken ? Ik heb bij de action een hoesje gekocht waar je de traktaaten in alphabetische volgorde kunt zetten , Die had ik gezien bij Jehovagetuigen .Ik zal er foto van maken en opsturen O ja er was toch ook een chauffeurs app ? Ok Gods zegen 

Ik ben nog naar het bedrijventerrein in Ede gefietst. De chauffeurs waren niet te vinden op de voor mij bekende plaatsen. Er stonden wel wat trucks daar, maar de gordijntjes zaten dicht. Ik bad om leiding: wat moest ik nu doen? Had ik die tocht voor niets ondernomen? Bij de Ijsvogel wilde ik oversteken, maar het licht sprong op rood. Ineens kwam de gedachte bij mij op, dat ik dan misschien maar rechtsaf zou moeten slaan. Ik zag er niet zoveel in; het was niet richting huis, en daar kom ik meestal niet veel vrachtwagenchauffeurs tegen. Ik bleef al fietsend bidden, en op een gegeven moment had ik het idee dat ik dan maar rechtsaf moest slaan. Het fietspad liep daar ook naar rechts, maar vreemd vond ik het wel. Tot mijn grote verbazing zag ik een Bulgaarse chauffeur lopen, en gaandeweg zag ik een heleboel Bulgaarse trucks. In een trailer aan de kant van de weg zaten heel wat Bulgaarse chauffeurs bij elkaar, te eten. Ik gaf ze lectuur. Daarna ging ik het terrein op, waar de trucks stonden. Dat waren er minstens twintig. Er stonden een paar andere nationaliteiten,maar het gros was Bulgaars. Daar gaf ik ook nog wat lectuur, aan één Bulgaar en twee Russen. De Bulgaar zette onmiddellijk zijn leesbril op en begon de lectuur aandachtig door te lezen, en de Russen bedankten mij. Dan kan ik God alleen maar danken!
Het bedrijf waar ze voor rijden heeft nu blijkbaar een terrein afgehuurd om de truckers te herbergen.

Gisteren was ik bij D. in de buurt. Daar stond een hele rij truckers te wachten tot ze aan de beurt waren. De meesten waren erg blij om iets te lezen te krijgen, terwijl ze aan het wachten waren. Één chauffeur wilde aanvankelijk niets hebben, maar wilde uiteindelijk toch het traktaat aannemen op voorwaarde dat ik iets zou beloven te doen. Ik zou nooit “Ja” daarop willen zeggen zonder te weten waarop, maar dat besefte hij ook wel. Hij wilde dat ik dan de film “Zeitgeist” zou gaan bekijken via YouTube. Nou, daar ben ik toen maar akkoord mee gegaan. Thuis ben ik er maar zo snel mogelijk aan begonnen, want belofte maakt schuld. Het was een nogal deprimerende film, moet ik zeggen.

Ik ben vandaag op de terugweg nog op een parkeerplaats geweest. De eerste die ik aansprak, was een Portugees op een Nederlandse truck. Hij dacht dat hij al eens lectuur van ons had gehad, maar toen ik doorvroeg, bleek dat lectuur van Jehova’s getuigen te zijn. Toen vertelde ik dat ik geen Jehova’s getuige ben, maar een christen. Toen pakte hij toch lectuur aan. Nu maar bidden dat hij het ook gaat lezen.

Gisteren heb ik een heel gesprek gehad met een Bulgaarse vrachtwagenchauffeur,die vrij goed Engels kon. Er stonden twee collega’s bij die geen Engels konden en af en toe vertaald werden. Degene met wie ik sprak wilde geen lectuur aannemen. Hij had zijn eigen geloof en wilde dat zo houden. De andere twee namen wél lectuur aan. De “woordvoerder” zei onder andere dat het geven van lectuur helemaal niets zou uithalen, want de meeste vrachtwagenchauffeurs zouden dit meer als een grap, wellicht een wrange dan, beschouwen. Verder vond hij dat het méér zou aanspreken als we hun taal spraken. Ik heb veel geluisterd en zo goed mogelijk geprobeerd om te antwoorden. Een andere chauffeur had alleen belangstelling voor een gemeente als we hem naar de verenigde staten van Amerika konden helpen. Ik zei dat we daar geen geld voor hebben. Nee, dat was het ook niet, alleen maar het er naartoe kunnen. Hij wilde zelf wel betalen. Nou, dat weet ik ook niet, hoe ik dat zou moeten doen. Ik kreeg op een gegeven moment een fanta en van een ander een kinder bueno. Ik was er erg dankbaar voor, want ik had al in geen uren eten of drinken gehad. Op het eind zei de woordvoerder dat ik toch wel een goed mens was en dat er daar wel meer van mochten zijn.

We waren vandaag naar Buchenwald. Indrukwekkend! Ik was mijn mobiel vergeten. Ik wil altijd evangelisatie materiaal meenemen, en ben daar zo mee bezig dat ik dan zoiets vergeet. Na afloop had ik een kort gesprek met één van de medewerkers. Hij is in de DDR opgegroeid, zonder religie. Ik vroeg hem of hij de Here Jezus kent, maar hij kent Hem alleen van naam. Ik vroeg of ik hem een boekje mocht aanbieden, en dat vond hij wel OK. Ik gaf hem het boekje van de tweeling samen met een boekje met bijbelteksten. Hij zei, dat hij het wel op de tafel voor de medewerkers zou leggen. Ondertussen was hij het aan het doorbladeren. Ik vertelde hoe ik heette en vroeg hoe zijn naam was: M. Ik zei dat ik voor hem zou bidden. Ik had het idee, dat hij dat op prijs stelde. Oost Duitsland is het land waar de reformatie begon, maar sinds het communisme is het het land waar minste mensen in het bestaan van God geloven. Toen we vorig jaar in Leipzig waren, trof me dat. Ik ben toen begonnen te bidden voor Oost Duitsland.

Vandaag heb ik heel wat vrachtwagenchauffeurs wat mogen geven. Mooi weer helpt wél, hoor! Polen is ” de grote hap”. De Russen hadden geen belangstelling voor lectuur. Verder wel voor heel diverse nationaliteiten lectuur mogen verspreiden: Roemeens, Bulgaars, Oekraïens, Witrussisch, Bosnisch, Turks, Tsjechisch, Lets, Nederlands en Frans. Misschien ben ik nog wat vergeten, O ja, sowieso Servisch. Wat leuk was: Ik gaf een traktaat én een kalender aan een Roemeen. Hij bedankte blij en liet mij zien dat hij al eerder een chauffeurs traktaat had gehad. Toen vroeg ik of hij nog wat in het Roemeens wilde hebben. Dat vond hij fijn, dus ik ging op zoek naar wat ik maar in het Roemeens had. Dat vond hij fijn!
Dit jaar heb ik weer een heel arsenaal aan Franse kalendertjes gekregen. Het is dat degene van wie ik ze krijg ze zeker niet op krijgt, dus dan neem ik ze maar aan en bid maar om gelegenheden. Franse chauffeurs zijn meestal niet zo tuk op lectuur. Die schudden al met hun hoofd achter hun raampje voordat ik überhaupt de kans krijg om iets te zeggen. Maar deze afgelopen week heb ik al twee kalendertjes in het Frans mogen weggeven. Niet bij chauffeurs, maar een man die in een Belgische auto zat en alleen Frans kon spreken en een Franse automobilist. Dat geeft nog moed voor de andere tien kalenders?.
Ik weet niet of ik er tien heb, hoor, misschien meer, misschien minder. Maar afgelopen jaar kwam ik nauwelijks Fransen tegen.
Er was ook nog een hele Poolse bus met Chinezen (?). Misschien waren het Koreanen?. Ik probeerde ook hun wat te geven, groette ze in het Engels, maar ze deden over het algemeen of ik lucht was. Af en toe kon er een minzaam knikje af, maar ze liepen snel door, alsof ik een gevaarlijk persoon was?.
Ik zie wel vaker zo’n bus met Aziaten, laten we het zo maar uitdrukken, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Meestal is er wel iemand die wat wil aannemen.

P. is aan het werk. S. stelde vanavond voor om met mij te gaan fietsen en dat ik dan zou evangeliseren. Het was rond 20 uur. M. kwam toen aan de deur en bleef een tijdje hangen, thee drinken. Toen ze weg was om half tien wilde S. toch nog gaan fietsen met mij en evangeliseren. Ik zag er om 20 uur al niet “zoveel brood” in, want ik meende dat de meeste vrachtwagenchauffeurs inmiddels onder zeil zouden zijn. Het was donker en koud, brr! Maar goed, ik wilde het voor S. wel doen, hoewel ik er ook wel tegenop zag. Daar gingen we dan. God kan zoiets best gebruiken…. En ja, hoor. Er stond een truck die verlicht was en waar twee mannen in zaten. De truck was Duits, maar de mannen erin Roemeens. Ik gaf hun lectuur en verontschuldigde me dat ze zo lang op me hadden moeten wachten in de kou, eer ik het gevonden had. Het bleek dat ik de chauffeur al eens iets had gegeven, maar de man ernaast niet. De chauffeur had ondertussen blijkbaar al uitgelegd wat ik kwam doen en toen was zijn vriend helemaal enthousiast! Ik zei toen maar, dat ze wat mochten doorgeven aan hun vrienden. Dat was een hele bemoediging, zowel voor S. als mijzelf! Wat verderop heb ik nog wat lectuur uitgedeeld bij het “Polenhotel”. Al met al: God gebruikt de ideeën van S. om tot Zijn doel te komen.

Ik ben al een tijdje aan het nadenken en bidden wat ik moet doen met betrekking tot het evangeliseren. Ik heb het enorm druk, ik kom minder vaak op parkeerplaatsen, in V. kennen veel chauffeurs mij al. Ik heb veel lectuur en het huis is overvol. Is het eigenlijk wel Gods wil, dat ik verder ga met die lectuurevangelisatie? Ik heb soms jarenlang bepaalde lectuur in huis liggen, zoals traktaten speciaal voor Duitssprekende Joden. Daar heb ik nooit om gevraagd, want ik kom ze nooit tegen tot nu toe, en dan heb ik er ook nog zoveel van gekregen! Ik bedacht, dat ik iemand ken die onder Joden evangeliseert in Amsterdam. Ik vroeg of hij wat van die traktaten zou willen hebben, en dat wilde hij wel. Ik stopte het bij hem in de brievenbus en ging op mijn fiets verder en bad om leiding. Al snel kwam ik een groep jongeren tegen met een Italiaanse vlag. Ik dacht dat het een wandelclub uit Italië of zo was; hoe ik daarbij kwam, weet ik ook niet, hoor. Ik begon naarstig in mijn tassen naar Italiaanse lectuur te zoeken en vond het één en ander voordat de groep voorbij was. Het werd door degenen die ik het aanbood, aangenomen. Verderop kwam ik een groep Spaanse jongeren tegen. Nou, alle Spaanse lectuur raakte ik kwijt. Weer verderop was een Tsjechische groep, maar die lachte me vierkant uit, toen ik hen wat wilde aanbieden. Ik ging verder en kwam in gesprek met een vrouw die haar hond uitliet. Ook haar mocht ik een traktaat aanbieden. Tot mijn verbazing zag ik weer een groep jongeren, maar dan nu uit België. Ik vroeg of ze Frans of Nederlands spraken. Dat laatste was het geval. Ik bood de eerste iets aan, maar die wilde niks hebben, maar de rest van die jongens wel, en dat waren en wel minstens 15. Ik vroeg wat al die jongeren hier toch deden. Nou, er was een sporttoernooi aan de gang, internationaal. Jongeren uit 20, meest Europese landen, deden mee, en ze bleven nog een week. Ik ging maar weer richting sportvelden en kon ook nog een paar jongens uit Ierland iets geven, die kregen een Engelse Bijbel voor truckers, want ik had niets anders, maar dat vonden ze wel wat. Een stel Slovenen en verderop nog een paar tamelijk schattige meisjes uit Slovenië, ik denk dat ze niet ouder dan 15 jaar waren. Ze vonden het een heel avontuur om in Nederland te zijn en leuk om allemaal jongeren uit zoveel landen te ontmoeten. De groep Israëliërs wilde niets hebben, maar goed, ik bid maar voor hen.

Toen ik thuis was, bad ik hoe ik deze mogelijkheid wellicht zou kunnen benutten. God gaf leiding en het volgende is wat mij heel erg getroffen heeft:

Ik zou naar de markt gaan. Eigenlijk had ik gedacht dat P. nog boodschappen met mij wilde doen, maar hij was te moe. Ik had ineens het sterke verlangen om naar de sportvelden te gaan en te evangeliseren. Het toernooi zou nog tot en met vrijdag duren. Ik voelde me wel heel erg bang. Ik had al heel wat teams iets gegeven, en ik wilde liever niet telkens dezelfde jongeren iets geven. Ik wilde liever ook niet dat ik erg zou opvallen als diegene die allemaal christelijke lectuur uitdeelt, maar goed, als God dat nu wel zou willen? Ik wil toch graag doen wat God zegt. Ik bad, en op een gegeven moment bad ik: “Heer, wilt U me enkelingen geven, die ik kan aanspreken. Groepen vind ik erg moeilijk. U kunt mij die jongeren op het pad brengen, die het echt nodig hebben.” Ik kwam daar aan en zag op de parkeerplaats enkele buitenlandse bussen staan. In één ervan zat een chauffeur, een Fransman. Ik bood hem een Bijbel aan, die hij accepteerde. Zo waren er nog wat mensen die ik persoonlijk een Bijbel aan kon bieden, ook een Italiaans meisje, dat net uit een camper kwam. Voor mij was dat echt een bemoediging, omdat ik een heel dikke Italiaanse Bijbel had gekregen, die ik bij de chauffeurs niet kwijt kon raken, maar zij was er blij mee. Ik ben drie Franse Bijbels kwijtgeraakt. Dat is ook een wonder, want Franse chauffeurs kom ik in Nederland zelden tegen, terwijl ik een leger aan Franse Bijbels heb. Ik kwam in gesprek met een vrouw van het Israëlische team. Ik bood haar een Hebreeuws traktaatboekje aan, maar tot mijn verbazing kende ze het al. Ik vroeg waar ze dat dan had gehad: In de synagoge. Ik zei: De Here Jezus was een Jood. Dat erkende ze. Ik denk niet dat ze Messiasbelijdend was, maar ik bid voor haar. Ze was niet vijandig. Ik zei: God bless you. En ik vroeg haar wat “tot ziens” in het Hebreeuws was, en dat vertelde ze me ook.

Het Finse team had ik al langs zien komen, maar daar kwam zowaar nog één jongetje van dat team aan. Het viel me op, dat hij er wel erg donker uitzag voor een Fins jongetje, maar goed, ik gaf hem maar een Fins traktaatboekje. Ik was verbaasd dat hij zei: “I guess this is Finnish”. Ja, dat was het …. dus ik vroeg hem wat voor taal hij dan sprak. Nou, Thais. Ik heb al jaren een Thais boekje bij me, en ik heb echt gedacht: Nou, ben ik niet wat te ambitieus om zoveel talen altijd bij me te willen hebben en te willen bezitten voor het geval dat…? Is dat nu mijn eigen idee, of wil God dat? Maar wat was ik nu blij, dat ik een Thais boekje bij me had! Later heb ik op internet informatie opgezocht over Thaise mensen in Finland. Er wonen in Finland relatief veel Thaise mensen, meestal voor hun studie op de universiteit, maar ook omdat in Thailand en Finland er niet zoveel onderscheid wordt gemaakt in banen voor mannen of voor vrouwen, gender-gelijkheid heet dat, geloof ik. Die Thaise mensen worden niet uitgenodigd door de Finnen en blijven zo buiten de Finse samenleving staan. Finland is een land met veel christenen, maar de Finnen zijn niet erg dol op buitenlanders, dus de Thaise mensen daar komen alsnog niet zo in aanraking met het evangelie. Ik bid voor dit jongetje, dat God zijn hart mag raken, en dat hij een thuis mag hebben bij God zelf.

Ik heb in die week nog veel meer geëvangeliseerd onder die jongeren. God hielp me echt. Zo had ik één keer eigenlijk nauwelijks tijd om iets te doen, maar ik nam mijn lectuur mee en bad om leiding terwijl ik mijn boodschappen haalde. Onderweg, op een onverwachte plaats, zag ik een paar Italiaanse meisjes en gaf hun een Bijbel. Weer een Bijbel weg die ik al zoveel jaren meesleep! Ik had de tijd niet helemaal in de peiling, dus op een gegeven moment kwam ik er achter, dat het eigenlijk al later was, dan dat ik thuis had willen zijn, terwijl ik niet alle boodschappen had kunnen doen. Ik snelde door de Aldi en pakte wat ik nodig had. Bij de kassa gaf iemand mij voorrang, waardoor ik ontzettend snel weer buiten stond. Mijn planning voor het eten koken heb ik maar aangepast, ander menu, en zo konden we toch nog op tijd eten, voordat P. naar zijn werk ging.

Op een morgen ging ik op weg naar W. Ik bad maar weer om leiding. Ik had al heel wat vrachtwagenchauffeurs iets gegeven. Ik was op weg naar de auto, maar daar stopte een man in een bestelauto. Ik had het gevoel dat ik hem moest aanspreken. Ik gaf hem een traktaatboekje en hij vroeg wat het was. Ik vertelde het hem. Hij vertelde dat hij net de dag ervoor ook al een Bijbel had gehad. Hij zei dat hij elke morgen bidt, want hij kan niet zonder gebed de dag beginnen. Die Bijbel die hij liet zien, bleek geen Bijbel te zijn, dus ik heb hem toen maar een NT gegeven. Daar was hij erg blij mee. Hij vertelde dat een goede vriend van hem kanker had. Hij was geschokt door dat nieuws en daarom was hij op weg naar zijn dochter. Hij moest wellicht zijn gedachten verzetten. Ik vroeg hem of hij het fijn zou vinden als ik met hem bad, en dat vond hij zeker, dus ik bad voor hem en zijn vriend. Ik zei ook, dat God de macht heeft om iemand te genezen, maar goed, ik ben God niet, maar we mogen er wel om bidden. Ik zei, dat het nog belangrijker is om voorbereid te zijn voor het leven na dit leven. Dan kan het leven op aarde niet fijn zijn, maar dat weegt niet op tegen wat gaat komen. Ik bid maar dat hij de Bijbel gaat lezen. Ik ben niet een erg goede uitlegger, zoals je ziet, maar goed, ik bid maar dat God met hem tot Zijn doel mag komen.

Toen ik alweer bijna bij de auto was, zag ik een groepje Hardcore-jongeren. Ik gaf hun een Zuiver Goud en vertelde dat de Here Jezus mijn leven veranderd heeft en doel en zin heeft gegeven. Ze deden wel wat lacherig, maar ze namen het allemaal aan! Ik vroeg aan een paar van hen hoe ze heetten. Eén van hen had wat praatjes en ik zei dat God erg in hem geïnteresseerd is en om hem geeft. Ik bid maar voor die jongeren, dat God hun hart zal treffen.

Gisteren moest ik iemand oppikken van het station. Voor die tijd kon ik nog net een parkeerplaats bezoeken. Ik gaf een Poolse chauffeur iets, die mij hartelijk bedankte. Ook was er een bus uit Spanje. Ik zocht wat Spaans op, maar die chauffeur zei dat hij Arabisch sprak. Ik zei, dat ik ook Arabisch had. Of hij nu wat had willen hebben, betwijfel ik nu eigenlijk wel, want hij kon wellicht prima Spaans spreken, gezien het feit dat hij met een bus reed… Ik groette hem in het Arabisch toen maar, wat hij wel leek te waarderen en gaf hem een Arabisch N.T. Ik denk dat hij niet meer durfde te weigeren. Nou ja, ik bid maar voor hem. Ik hoop dat hij het verlangen krijgt om in de Bijbel te gaan lezen.

Ik kan alleen maar zeggen: Dank U Heer, dat U mij wilde gebruiken! Ik sta erbij en kijk ernaar, voor mijn idee.

P.S. En vrachtwagenchauffeurs blijf ik toch ook ontmoeten, alleen heb ik nu niet zulke bijzondere verhalen daarover te vertellen.

De XYZ Doohickey Company is opgericht in 1971 en heeft sindsdien kwalitatieve doohickeys aan het publiek geleverd. Gevestigd in Gotham City, heeft XYZ meer dan 2000 mensen in dienst en doet allerlei fantastische dingen voor de community in Gotham.

Als nieuwe WordPress gebruiker kan je naar je dashboard gaan om deze pagina te verwijderen en nieuwe pagina’s toe te voegen voor je inhoud. Veel plezier!